Skotnicki Potok

Dominuje tu bogaty krajobraz, w którym zachodnie zbocza doliny są wyraźnie zarysowane przez południowy grzbiet Dzwonkówki, na którym mieszczą się takie szczyty jak Wisielec (873 m), Kuśmierzowa (705 m), Biała Góra (681 m) oraz Ciżowa Góra (649 m). Natomiast górna część wschodnich zboczy doliny to południowy grzbiet Przysłopu, podczas gdy dolne partie tworzą zachodnie stoki Bryjarki.

Najważniejszym dopływem Skotnickiego Potoku jest Czarny Potok, który biegnie równolegle do głównego koryta. Uchodzi on do Skotnickiego Potoku u południowych podnóży grzbietu Przysłopu, w miejscu o wysokości 516 m. Zgodnie z opisywanym ekosystemem, górna część doliny Skotnickiego Potoku aż do ujścia Czarnego Potoku jest całkowicie zalesiona, co nadaje wyjątkowy urok temu szlakowi.

Niedaleko ujścia Czarnego Potoku, Skotnicki Potok wkracza w zabudowane tereny Szczawnicy, przepływając wzdłuż ulicy Skotnickiej. Po pokonaniu około 900 m, łączy się z Grajcarka, co następuje na wysokości 434 m i w miejscu o współrzędnych 49°25′36″N 20°28′05″E.

Na obszarze osiedla Wygon, które jest częścią Szczawnicy, w okolicy orograficznie lewej strony Skotnickiego Potoku na wysokości 469 m n.p.m. znajduje się znane źródło wody mineralnej, Pitoniakówka. Ciekawostką jest to, że w niektórych mapach nazwa źródłowego cieku Skotnickiego Potoku jest wskazywana jako Biały Potok. Zgodnie z oficjalnym wykazem wód płynących w Polsce, jest to jednak określenie nieprawidłowe.